Challenge

Ergens eind vorig millennium at ik voor de laatste keer vlees. Wat volgens mijn ouders een fase was duurt nu al langer dan een half leven. In het begin was het zoeken: etiketten lezen, alternatieven zoeken, smaken proberen enzoverder. Toen was ik de vreemde vegetarische eend, nu zijn er steeds meer mensen die vlees en/of vis (af en toe) laten. Vleesvervangers (wat een vreemd woord eigenlijk, het zijn eerder proteïne-bronnen) vind je niet meer enkel in de natuurwinkel, op restaurant krijg je al eens wat anders dan pasta met groenten en mensen kijken me niet meer aan alsof ik van Pluto kom als ik zeg dat ik vegetarisch eet.

Dat vlees- en visloos eten en koken ben ik dus meer dan gewend. Steeds vaker kwam  dan ook de idee aan volledig plantaardig eten in me op. Wat zou dat met mij (en mijn lichaam) doen? Hoe groot is deze stap? Koemelk heb ik zelf nooit in huis, dus dat moet lukken. Maar wat sommige vleeseters hebben met hunnen biefstuk, heb ik met mijn stukske kaas. Hoe blijf ik die kaasverslaving de baas – hoe hard ga ik dat missen? Ook dit is natuurlijk een kwestie van (eet)patronen doorbreken en gewoonten omgooien – interessant, maar niet altijd gemakkelijk.

Koudwater- én drempelvrees dus. En toen werd het 1 april. Op 1 april (vandaag) begint namelijk de nieuwe vegan challenge .  En uitdagingen? Ja graag! Ik ga er dus een maand voor: (zo) volledig (mogelijk) plantaardig eten. Terug een maand op- en onderzoeken, etiketten lezen, proberen, testen, twijfelen.

Het getwijfel begon gisteren in de supermarkt al. Wat neem ik in hemelsnaam ’s middags mee? Heel veel tijd om de keuken in te duiken had ik namelijk niet – en een snel stukje (weliswaar zelfgebakken) brood met kaas is uiteraard geen optie. Labeltjes lezen dus… Maar driewerf hoera – de tabouleh waar ik al eens mee lunch is helemaal vegan!

Op het menu vandaag:

• ontbijt: muesli met verse bessen en sojayoghurt
• lunch: tabouleh
• diner: maaltijdsoep
• tussendoor: fruitjes, rijstwafels met humus en verse wortels

Uitdagingen:

• koffie zonder melk (volgende week toch maar een bus notenmelk meebrengen)
• morgen een dagje op stap

 

Voor meer inspiratie: leve de groene meisjes!

Re-animatie

Het jaar zonder overbodige aankopen is al lang afgelopen. Zelfs de 40 dagen zonder suiker zijn al achter de rug. En gezien ik goed ben in dingen volhouden (kuch) stierf deze blog een stille dood…

Gelukkig is het de tijd van het jaar voor wederopstandingen. De dinsdag na Pasen is daar nog niet te laat voor.

Van oud…

Shoploos

Hoe is dat nu gelopen, dat jaar zonder onnodige aankopen?

Eigenlijk vrij goed. Vooral goed dat boeken een uitzondering waren – mijn bibliotheek heeft continu honger, en geef toe: zo’n beestje moet gevoed worden. Heb ik nu meer zelfgemaakt? Dat valt mee – vooral wat kleding betreft ben ik gewoon toegekomen met wat ik al had. Zoveel kleren heb je dus eigenlijk niet nodig ;-).

Qua eten had ik het iets moeilijker – hierbij had ik liever wat vaker de handen uit de mouwen gestoken. Het blijft een goed voornemen: meer zelf maken, en minder klaargemaakte ‘rommel’.

En nu: wel, ik heb toch eens flink geshopt vorig najaar (meer omdat het nu weer mocht dan omdat het nodig was). Plan blijft om meer zelf te maken. En, last but not least, deze reuzehamster is eindelijk aan het opruimen geslagen. En aan het wegdoen. Stapje per stapje, en stuk per stuk. Kritische blik, hart van steen, en weg ermee. Nu ja, sommige dingen toch.

Conclusie: zoveel hebt ge eigenlijk allemaal niet nodig.

Suikerloos

Tegen de vastenperiode aan duikt dagen zonder vlees elk jaar weer op. Voor mij dagelijkse kost, dus doe (lees: probeer) ik het 40 dagen zonder suiker. Dat dat niet eenvoudig is wist ik al. Ook de afkickverschijnselen zijn bekend.

Het was dus weer even tandenbijten afgelopen maand. Geen chocolade, geen koekjes en ook nu weer pakjes lezen en zelf maken. But i did it! In de hoop dat ik het nu bij 1 koekje kan houden, in plaats van een hele rol.

Conclusie: suiker zit in veel-te-veel eten. En detoxen tijdens die tijd van de maand is geen goed idee.

… naar nieuw

Er werd ook wat nieuws gefabriceerd.

Waaronder Wallie.(Patroon hier te vinden)

En creche Mees opende de deuren.

Meet mijn toekomstig avondeten.

Ondertussen wordt de moestuin verder klaargemaakt.

Conclusie: werk aan de winkel!

 

 

243

Over goede voornemens schrijven voor het nieuwe jaar begint is so 2014. Een beetje mees begint daar pas eind januari aan. Met een bekentenis: hoewel ik geen fan ben van dat soort verplicht gedoe, heb ik een zwak voor symboliek. Dus ook de symboliek van nieuwe jaren en een nieuw begin en blablabla. Dus doe ik vrolijk (meestal toch) mee, maar dan wel op mijn manier. En dat betekent: 12 keer 2 uitdagingen – elke maand iets laten en elke maand iets doen (waar ik overigens braafjes op 1 januari mee gestart ben).

Uitdaging 1: een maand zonder koffie.
Eigenlijk drink ik enkel koffie op m’n werk. Maar dan wel met kilo’s suiker. En: mijn maag houdt er niet van. Resultaat: hyperactieve, ongeconcentreerde mees met duizelingen. Resultaat na 25 dagen zonder: nog steeds hyperactief en chaotisch, maar dan helemaal uit mezelf, hoera!

Uitdaging 2: mediteren
Ooit mee begonnen, helaas ook weer mee gestopt. En dat is jammer, want mediteren is fijn. Over de voordelen van mediteren is genoeg informatie te vinden op internet, dus daar wijd ik niet al te hard over uit. Het geeft mij in ieder geval rust, en wonder boven wonder wordt mijn monkey mind even het zwijgen op gelegd. En nee, dat is allemaal niet ingewikkeld en zelfs niet zweverig (ik zit altijd netjes op de grond). Wat niet betekent dat het makkelijk is. We zijn zo gewend om over alles na te denken en onze gedachten als leidraad te gebruiken dat het moeilijk is dat even niet te doen. Maar net dat doet deugd: even enkel zijn, hier en nu, niets moeten en niks hoeven.
Hoe begin je daar nu aan? In a nutshell: zet je gemakkelijk (kleermakerszit voor mij), recht je rug en concentreer je op je ademhaling (met open of gesloten ogen, probeer maar wat het fijnste voelt). Alle gedachten die voorbij komen beschouw je als wolkjes, als treinen: je ziet ze passeren maar gaat niet mee. Laat maar voorbij gaan, elke keer als je voelt dat je meeglijdt, richt je je aandacht weer op je ademhaling (desnoods tel je dit). Ik zet meestal een wekkertje, elke keer iets langer.
(Pluspunt; je aandacht concentreren op je ademhaling kan je zowat overal doen, en je wordt bijna instant rustig.)
Dus: mediteren betekent niet dat je aan helemaal niets meer denkt, het gaat er wel om dat je niet meegaat in die gedachten. Je beschouwt ze, en ze drijven weer weg. Dag mallemolen in hoofd, hallo rust!
Het lukt niet elke avond, maar meestal wel. En het is niet erg als het er eens niet van komt 🙂 .

270

Eindejaarsperiode = cadeautjestijd!

Showtime voor mijn zelfgemaakte cadeautjes:

(bruisballen – ingepakte maaksels – oorbellen – omslagsjaals en rozemarijn/sinaasappelzeep)

289

Onlangs las ik een artikel over verheugen. Zoiets als vroeger vol spanning wachten op je verjaardag, of kerst, of de sint, of … . Zoiets als voorpret die vaak leuker is dan de eigenlijke gebeurtenis. Zoiets als het plezier van vakanties plannen, of fantaseren over je avondeten, of uitkijken naar een uitstapje, of iets maken en benieuwd zijn naar het resultaat. Helaas soms ook zoiets als de tegenhanger van geduld. Nu is geduld geen eigenschap die ik in overvloed bezit. Onmiddellijke behoeftebevrediging enzo. Het werpt grenzen op, waar ik tijdens deze shopstop regelmatig op bots. Eigenlijk vooral wat eten betreft, zoals ik al eerder schreef. I want it, and I want it now! Geen uur in de keuken staan na een lange werkdag, maar 12 minuten wachten tot de pizza klaar is. Geen groenten klaarmaken voor de lunch, maar snel brood en wat kaas in mijn tas gooien. Geen fruit pellen/schillen/snijden, maar een pak koekjes openscheuren (ik beken: suiker- en vetverslaving zit er ook voor iets tussen). Iets met lange termijn versus korte termijn… Mijn meer spirituele kant zou er zelfs iets over ‘in het moment zijn’ tegenaan durven gooien. Focussen op waar je mee bezig bent, aandacht voor wat je doet, zeker als je iets aan het maken bent. Het gaat niet alleen om het resultaat, maar ook over het proces. (Stiekem geniet ik er ook gewoon van om iets te maken wat er daarvoor niet was, al is het nog zo’n eenvoudig iets – alleen vergeet ik dat zo vaak als de roep van Frank de bank mij tegemoet komt nog voor de voordeur goed en wel open is.) Werk aan de winkel dus!

Om mezelf te helpen heb ik mijn Adventskalender opgehangen.
Uiteraard healthvriendelijk gevuld met de kerstcollectie van Yogithee.
Elke dag eentje. (En zoals ik vroeger al deed: als je je dan een paar dagen kan inhouden, heb je er ineens drie :).)

Als uitsmijter

Wat is er lekkerder dan marsepein? Zelfgemaakte marsepein!
Nodig:
– poedersuiker en amandelpoeder (het lekkerste vind ik 1 op 1 qua verhouding, maar wil je er figuurtjes mee maken is 2 op 1 makkelijker) – ik nam 200g van elks
– eiwit  – bij die 200g van hierboven best 2
– eventueel citroensap en rozenwater (naar smaak)

Suiker en poeder mengen, het eiwit erbij doen en naar smaak citroensap en/of rozenwater. Kneden en even in de koelkast zetten. Smakelijk!

298

Niks meer kopen … betekent dus ook cadeautjes zelf maken.

Eerst was er dit:

Toen volgde dit:

Ergens onderweg gebeurde dit:

Met dit als resultaat:

Getest en goedgekeurd*:

*door supermodel Yuna.

309

“Een meid die ik al héél erg lang ken. En ook iemand die bezig is met haar leven te veranderen. Iets waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Tot slot heeft zij een pen waar ik jaloers op ben!”

Met deze mooie woorden (over mij!) begon mijn dag vandaag. Ze werden neergepend door Clara, iets met sunshine-awards en nomineren en blogs. Het is waarschijnlijk erg hip om niet mee te doen aan dit soorten dingen, maar stiekem vind ik ze wel leuk, dus doe ik gewoon wél mee.

Het is met regeltjes:
1. Post het logo van de Award.
2. Link naar de blogger die jou heeft genomineerd.
3. Deel 7 willekeurige weetjes over jezelf.
4. Nomineer 15 andere bloggers en link ze in je blogbericht.
5. Laat de genomineerde bloggers weten dat je ze genomineerd hebt.

Zoals ik al vertelde nomineerde Clara me. Zij blogt hier over haar leven als ‘volg-vrouw’. Enkele jaren geleden volgde ze de liefde naar het buitenland, eerst naar Jordanië en dan naar Congo. Al twee keer bouwde ze een nieuw leven op in een ‘vreemd’ land, ze haalde er haar rijbewijs, kreeg kinderen, en zocht haar eigen weg op onbekende paden. Hoewel de afstand fysiek groot is, volg ik haar uiteraard nog steeds met veel plezier, en heb ik enorm veel respect voor de manier waarop zij zich telkens op een nieuwe plek weet te settelen. En geniet ik van de leuke, eerlijke manier waarop ze daar over schrijft. Wat me trouwens opviel toen ik las wat zij over zichzelf schreef, waren de gelijkenissen: hallo luiheid, bleiterij en vergeetachtigheid.

Zeven willekeurige weetjes over mezelf… Uiteraard zijn deze niet zo willekeurig, en heb ik er (te) lang over nagedacht. Ik ben dan maar uitgekomen bij zeven essentiële mees-weetjes. Essentieel in die zin dat het dingetjes zijn die bij mij horen en nooit echt zullen veranderen. Let’s go:

1. Het boek Hasse Simonsdochter is mijn favoriete boek aller tijde. Hierdoor (onder andere) ging ik geschiedenis studeren. Als ik ooit een dochter krijg, heet ze Hasse. Telkens ik dit boek opnieuw lees, en als op pagina 268 Jan Van Schaffelaar van de toren springt, stromen de tranen over mijn wangen (ja, ook als ik toevallig op de bus op die bladzijde kom). De Duitse titel is trouwens ‘Karen Simonstochter’ – toeval bestaat niet.
2. Mijn ziel en zintuigen staan altijd wijd open. Constructiefoutje van de firma. Gevolgen: ik word zenuwachtig van te veel drukte en van grote mensenmassa’s (te veel prikkels enzo). Mijn radar voor de stemming van andere mensen is haarfijn ontwikkeld. Als een spons neem ik die ook over, van mensen in mijn omgeving, van films, series, liedjes, schilderijen, teksten, … (ik kan heel triest worden na het horen van een droevig lied – en mij dan de rest van de dag afvragen waarom ik me nu eigenlijk down voel) . Geluiden, licht, geuren en smaken komen veel sterker binnen (waardoor ik me soms eerder een kat voel). Ik word gek van kriebeltruien en labeltjes in kleding. Gelukkig heeft het ook voordelen: ik kan intens genieten van mooie/lekkere dingen, en mijn muziek staat meestal niet te luid :).
3. Ik ben eigenlijk liever onderweg dan dat ik ergens aankom. Wegdromen in de trein, ’s avonds over bijna verlaten wegen rijden, fietsen met fijne muziek in mijn oren of wandelen tegen de wind in. Soms (nee, vaak) wil ik eigenlijk gewoon blijven doorlopen/rijden.
4. Mijn lat ligt altijd torenhoog. Voor alles en iedereen, maar vooral voor mezelf. Ik verwacht heel veel, wat meestal alleen maar op teleurstelling uitdraait. En op faalangst. En dus op stilstaan. (Hallo werkpuntje!)
5. Toen ik klein was wilde ik dierenarts, schrijfster en eerste minister worden. Tegelijkertijd ja. Stiekem wil ik dit trouwens nog steeds …
6. Ik ben in duizend-en-een dingen geïnteresseerd, wil alles weten, kennen en kunnen en sta voor (veel te?) veel open. Al gehoord dat ik te veel begrijp van andere mensen, en te open-minded ben.
7. Mijn totem is Temperamentvolle Mees en daar ben ik t.r.o.t.s. op! (Mees is dan ook de mooiste totem ooit en past perfect bij mij. Mooi momentje na het verdienen van mijn voortotem: een medeleidster gaf me haar totembandje – met als voortotem intense – omdat dat zo hard op de mijne leek: ik heb het nog steeds…)
8. Wie meer wil horen nodigt mij maar uit voor een pintje ;).

Nu mag ik zelf mensen nomineren. Zoveel blogs volg ik niet, maar deze mensen lees ik graag: Zolea schrijft over natuurlijke (diy)verzorging, Naoki ook, De Groene Meisjes gaan vrolijk en groen door het leven en Ysabje schrijft op een erg fijne manier over vanalles-en-nog-wat.

317

Twee keer een goede vangst, en dat op één (lang) weekend. Go me!

De laatste groenten verruilden de tuin voor de koelkast.
Groene selder, bleekselder en drie mini rode kolen.
Lessen na een seizoen poging-tot-groene-vingers?
Knolselder heeft plaats nodig, witte kool houdt niet van slakken, tomaten hebben meer zon nodig dan ik kan bieden, radijsjes moeten op tijd geplukt worden en van warmoes kunt ge blijven eten.
Ook de laatste kruiden haalde ik binnen – in plaats van af te wachten of ze vrieskou zouden overleven of niet speel ik liever even op veilig. Salie, citroenmelisse, munt, sint-janskruid, stevia en oregano hangen hier nu te drogen.

Groenten geoogst, kruiden aan het drogen, gras gemaaid, perkjes proper en (eenjarige) bloemen opgeruimd: de tuin is klaar voor de winter. En ik krijg van al dat aardegewroet goesting om er nu gewoon weer aan te beginnen: groenten kiezen, plantjes/zaadjes uitzoeken, bloemen keuren, strategisch planten, … en zo veel en zo lang mogelijk uit de tuin kunnen eten. Kunnen we die winter overslaan alsjeblieft?
(Hoewel zelfs mijn minihuis ondertussen winterproof is. Een kleine tip voor ongelukkigen die – net als ik – enkel glas hebben: thermofolie helpt wel degelijk!)

Het tweede deel van de vangst. Eens om de zoveel tijd verkoopt de Antwerpse openbare bibliotheek afgevoerde boeken. Aan nen euro. Kunt ge niet voor sukkelen. Aanschuiven, gedrum en een pijnlijke rug (van het in onmogelijke houdingen afspeuren van boekenrek na boekenrek – iemand goed in masseren?) neem ik er met plezier bij. Dat de opbrengst dit jaar naar een goed doel ging maakt het alleen maar extra mooi. Centjes voor het goede doel – goede doel blij, meer plaats in het magazijn – bibliotheek blij, goedkope lettertjes – mees blij. Meer hoeft dat niet te zijn sé. (Dat is nu niet precies niets kopen, maar boeken mochten, en voor die prijs …)

321

Van een koude herfstavond een gezellige avond maken? Daarvoor hebt ge niet meer nodig dan vrienden, lekker eten en drinken en gezelschapsspelletjes. En dan liefst pandemie, een van de leukste coöperatieve spelen! (Wie dit geweldige spel graag wil leren kennen, ik ben steeds bereid – uiteraard uit puur altruïsme en zelfopoffering – mijn exemplaar van pandemie en mezelf ter beschikking te stellen.)

(Bron)

En wat neemt ge aan lekkers mee op zo’n avond?
Eenvoudige maar o zo lekkere appeltaart!
Voor de meest simpele appeltaart neemt ge een vel blader/kruimeldeeg, zwiert er een hoop vers gesneden appelschijfjes op en zet dit een een halfuurtje in de oven (180°).
Ge kunt ook voor de gepimpte versie gaan, of eigenlijk uw appeltaart op ongeveer 100 manieren upgraden.
Voor mijn favoriete versie hebt ge nodig:
– 1 vel blader/kruimeldeeg (naar’t schijnt makkelijk zelf te maken, maar dat is voor een volgende keer)
– nen hoop speculaaskes (volkoren, mmmm, ook dit is zelf te maken – een volgende keer)
– een drietal appels (vier mag dus ook, liefst ni van die groene zure)
– 174 gram boter (ongeveer he)
– kandijsuiker (of kokosbloesemsuiker)
– kaneel, kardemom, gember, rozijnen, amandelpoeder
– amandelschilfers

– Deeg voorbakken (zie verpakking, tip: leg er een vel bakpapier – of een ecologisch verantwoord bakmatje – op en bak voor met rijst/bonen/… om opzwellen te voorkomen)
– Ondertussen speculaas verkruimelen (tip: een stevige plastic zak en deegrol will do the trick)
– Boter smelten, en nadien mengen met de suiker en de specerijen en rozijnen (Qua hoeveelheden ben ik nooit goed geweest in recepten volgen en doe ik dat dus wat op’t gevoel/geproef)
– Speculaas over uw deeg verdelen, dan de appeltjes er op (in welk patroontje moogt ge helemaal zelf kiezen), en dan het botermengsel erover gieten
– Hierna kunt ge er eventueel wat crumble over doen (ge weet wel, boter kneden met bloem)
– Afwerken met amandelschilfers
– Zo’n 30 à 40 minuten op 180° bakken (begin met 30 minuten en kijk dan even of de taart goed gebakken is)
– En da krijgt ge zoiets:

Smakelijk!